دیوار نگاری و یا به عبارتی نقاشی دیواری از زمانهای قبل از تاریخ تاکنون وجود داشته و در دورههای مختلف با اهداف متفاوتی تصویر شدهاست.
گاه به قصد همزاد پنداری و دریافت قدرت طبیعت بر روی غارها تصویر شده و گاه به قصد انتقال نیروی کائنات به روح انسان، تصویر شده.
گاه جنبهی تزیینی و زیبایی داشته و گاه جنبهی تعلیمی و مذهبی و گاه حتی شکل اعتراض سیاسی به خود گرفتهاست.
در ایران نیز در دورههای متفاوت نقاشی دیوار وجود داشته که نقطهی اوج آن در کاخهای صفوی زمان شاه عباس بودهاست و این شیوه تا زمان قاجار و بعد پهلوی ادامه یافتهاست و بعد از یک وقفهی کوتاه، هم اکنون باز هم نقاشی دیوار زینت بخش خانههای شخصی، رستورانها، کافهها و هتلها شدهاست.
برای سفارش نقاشی دیواری به سبک ایرانی به بخش ” ثبت سفارش” سایت مراجعه فرمایید.
در بخش زیر نمونهای از دیوار نگاری و مرمت آن را مشاهده میفرمایید. خانهی حریری در تبریز متعلق به زمان قاجار میباشد.
مرمت نقاشیهای دیواری خانه حریری تبریز
کارفرما: سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تبریز
مجری:
رحیم چرخی
همکاران:
جهانپری معصومی
سودا ابوالحسن مقدمی
معرفی خانه حریری تبریز
در امر حفاظت و مرمت شناخت اثر و ماهیت آن در مرحله نخست قرار دارد.چراکه با شناخت دقیق اثر و اجزا تشکیلدهنده آن تصمیمگیریهای بعدی ما نسبت به مرمت آن شکل میگیرند.
مرحله بعدی شناخت ارزشهای دیگر اثر مانند ارزش تاریخی و هنری، ماهیت اصلی،اصالت اثر و حفاظت و مرمت بهدرستی آشکار میشود.
این بنا در خیابان تربیت، کوچه نور هاشمی و پلاک 132 واقعشده است و از آثار اوایل دوره قاجار به شمار میآید.
تأثیر از هنر غرب در دوره قاجار شیوه جدیدی در معماری آغاز کرد و در زمان ناصرالدینشاه با گسترش ارتباط با غرب معماران ایرانی را بر آن داشت، تا عوامل معماری ایران را با روشنبینی و توجه خاصی با عوامل معماری غرب درآمیزند و آثاری به وجود آورند که ازنظر هنری دلپسند باشند. در دوره قاجار علاوه بر معماری مذهبی که از صفویه پیروی شده است و معماری ایرانی و اروپایی را به حالتی بسیار دلنشین نشان میدهد.گرچه شاهکارهای معماری قاجاری را در تهران، اصفهان و شیراز میتوان یافت اما از طرفی تبریز مهد پرورش ولیعهدان قاجاری بود و در کنار هنرهای دیگر هنر معماری نیز در این شهر بالید و رشد کرد.
خانه حریری شامل دو بخش بیرونی و اندرونی است.ساختمان بیرونی در دوطبقه ساختهشده و طبقه زیرزمین آن به حوضخانه و انباریها و طبقه هم کف به طنبی، راهروهای جانبی و تالار شمالی اختصاصیافته است.با توجه به ارتفاع زیاد سقف طنبی، روی راهروهای جانبی آن دو اتاقخواب ساختهشده است.
بخش اندرونی بنا ضمن ارتباط با بنا مستقل است و از طریق کوچه مدرسه پرورش به خیابان تربیت راه دارد. بنای این بخش در دوطبقه و دارای نمای آجری است. متأسفانه درگذشته به دلیل متروکه بودن، بخشهایی از مجموعه از بین رفته است. این بنا به شماره 2242 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
عرصه این خانه 1000 مترمربع و اعیانی 400مترمربع هست.بنای ابتدایی دارای تزئینات گچبری هست.ای بنا دارای یک اتاق شاهنشین است و در دو طرف این اتاق در بالای دالانهای کناری دو بهارخواب(گوشواره) ساختهشده است.
