نگارگری و نقاشی ایرانی هنر ظریف نقش خاور نزدیک گفته می‌شود که بیشتر بر روی کتاب های ادبی علمی و پزشکی و یا به طور جداگانه پمرقع) کشیده می شد.

 نگارگری تصویر عالم خیال است به معنی فلسفی آن و رنگ های غیر واقعی یعنی غیر از آنچه که در عالم جسمانی محسوس است. عالم غیر از ماده نگارگران ایرانی با این اعتقاد و بینش و با تغییرات در عناصر و فضای مادی کوشیدند راهی برای القای جهانی غیر مادی و معنوی باز کنند نگارگری ایران تجسم و خلق هر چه بیشتر زیبایی ها است که در خیال هنرمند نقش میزند نگارگر بعد را می‌شناخت ولی از آن دوری می‌کرد و به چشم دل روی می آورد .

منظره سازی در نقاشی ایرانی خیالی و افسانه آمیز است. دوره تیموری برجسته ترین دوره نگارگری ایرانیست با شاهنامه معروف بایسنقری و دوره اوج شکوفایی نگارگری دوره صفویه و با شاهنامه شاه طهماسب است